vrijdag 27 februari 2015

Schijnvrijheid




Het zal toch niet waar zijn? Blogger, de online dienst van Google die weblogs aanbiedt, had het plan opgevat om vanaf 23 maart geen bloot meer toe te laten op haar websites. Zou een weblog naaktfoto’s vertonen dan zou deze worden geblokkeerd. Alleen wanneer de eigenaar van het weblog anderen zou uitnodigen dan pas zou de inhoud van het weblog worden getoond. Maar zoekmachines zouden het weblog verder negeren. Google, Facebook, Tumblr, Blogger en andere diensten willen niet dat je foto’s op hun website plaatst waarop mensen bloot zijn. Daar sta je dan met je ‘ik ben Charlie’. Met je vrijheid van meningsuiting. Met je demonstraties voor meer bewegingsvrijheid. Vuist omhoog tegen terroristen omdat we vinden dat we mogen zeggen wat we willen. Ook al kwetst dant een ander. Op 11 januari van dit jaar stonden over de hele wereld miljoenen mensen te demonstreren voor de vrijheid van meningsuiting. Overal vormden zich kleine en grotere groepen samen om te roepen dat zij zich niet de mond lieten snoeren omdat één of ander religieuze groep dit met geweld wil afdwingen. Burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam mocht zelfs even in het Witte Huis komen. Tegelijkertijd zouden we het dan wel goed vinden dat de vrijheden op het internet door onze eigen regeringen worden beperkt, omdat weer andere religieuze groepen dit niet billijken. Dat is meten met twee maten.  

Het idee bloot/naakt te verbannen van Blogger komt – hoe kan het ook anders? – uit de Verenigde Staten. U weet wel , dat land van namaak naaktprogramma’s als Dating Naked, Naked and Afraid en Buying Naked, waarbij het naakt keurig wordt vervaagd of afgeschermd. We zien wel dat de deelnemers naakt zijn, maar mogen hun naakte lichaam niet in vol ornaat zien. Het zou wel eens iemand kunnen kwetsen. De VS is ook het land dat maar al te graag wijst in de richting van China, Noord Korea en landen in het Midden Oosten waar bloggers met enig gemak worden geslagen, gestenigd en vermoord vanwege wat ze opschrijven. Maar ook het land waarbij de overheidsdienst Federal Trade & Communications Commission (FCC) afgelopen week de netneutraliteit als een soort grondwet heilig stelde. Internetaanbieders en aanbieders van websites moeten volgens deze wet iedereen toegang geven tot het internet, mogen snelheden niet zonder reden afknijpen en mogen niet zomaar inhoud van websites verwijderen.

En toch gebeurt het. Precies dat wat de FCC en alle democratische wetten in de wereld over vrijheid van meningsuiting roepen wordt compleet genegeerd. Niet geheel toevallig kwam de aankondiging van de FCC ná de aankondiging van Blogger. Dus krabbelde Blogger vandaag iets terug. Het zwichtte voor de storm van kritiek die was losgebarsten op het besluit geen naakt te vertonen op haar weblogs. Hoe kun je nou spreken van een vrijheid van meningsuiting wanneer je inhoud van weblogs gaat blokkeren omdat het je niet bevalt? Omdat een streng religieuze groep ergens diep in het zuiden van de Verenigde Staten niet wil dat de wereld dat ziet. Dat is dan toch een schijn vrijheid? Het is natuurlijk waanzinnig dat in een Westers land websites worden gesloten omdat er iets op staat dat streng religieuze organisaties niet willen hebben. Wie dat ook mogen zijn; Islamitische Staat, de Katholieke Kerk of de Joodse gemeenschap. Als je pretendeert dat iedereen mag opschrijven wat hij of zij wil, handel daar dan ook naar.

Hotel vol Verlangens is een erotische vertelling in dagboekvorm over het maken van keuzes. Het is vloeiend geschreven, stijlvol en met een eigentijdse blik op de maatschappij waarin we leven. Het is een treffend, helder en beeldend verhaal over een groep vrouwen, die graag dat ene stapje extra wil zetten, maar waarbij de durf ontbreekt. Onbewust hangen deze vrouwen zich op aan de enige man in het gezelschap. Niet omdat hij er goed uit ziet of veel geld heeft, maar vanwege zijn levensstijl.

'Hotel vol Verlangens' is een geregistreerde merk- en handelsnaam van HQ/e