Traintje, of hoe de Nederlandse inzending van deze editie
van het Eurovisie Songfestival ook mag heten. Ze heeft een jurk aan maar het
kledingstuk heeft zo’n diep decolleté dat ze net zo goed bloot het podium op
had kunnen gaan. De finale halen zal Oosterhuis niet. Het liedje is slecht en
de uitvoering zo nog slechter. Ze kan dus fluiten naar een hoge notering op dit
Oost-Europese feestje. Maar met haar gewaagde jurk trekt ze wel de
belangstelling van de hele wereld naar zich toe. Het kan de wereld namelijk
niet zijn ontgaan dat de volle borsten van de veertiger duidelijk zichtbaar
zijn. Al zijn grote delen van haar imposante borstenpartij nog wel bedekt. Ook
de tepels zijn niet zichtbaar. Maar dat ze volle borsten heeft die best gezien
mogen worden is duidelijk zichtbaar.
De jurk van Oosterhuis is nu al veel besproken. Want
mocht al dat bloot wel? Als kleine kinderen dat zien, houden ze er dan geen
trauma aan over? Helemaal bloot kan niet, vinden de organisatoren van het
Songfestival. Er kijken immers ook kleine kinderen mee. Of – in beter
Nederlands – er kijken streng gelovigen mee die vinden dat kinderen niet mogen zien
hoer ze er over tien, vijftien jaar zelf uit zien. De Nederlandse ontwerper
Tycho Boeker heeft dit goed gezien. Hij wil uitstralen dat het streng calvinistische
Nederland liberaal is in de seks en naakt. Helemaal niet waar natuurlijk, want
in Nederland zitten we nog steeds onder de plak van streng gelovige wetten die
voorschrijven dat alle programma’s waarin naakt voor komt laat op de avond
moeten worden uitgezonden en al helemaal niet op een open net. Laat op de avond
zijn de kindjes namelijk naar bed en die kunnen al dat vreselijke bloot dan
niet onder ogen komen. De volgende ochtend staan diezelfde kindjes op en
beginnen de dag met een computerspel op de PlayStation, Wii of X-Box waarin ze
op de meest gruwelijke wijzen hun tegenstander kunnen vermoorden. Maar daar
houden ze geen trauma’s aan over, zo vindt de Katholieke Kerk en dus kijkt ze
hiervan weg.
Hoe gewaagder het naakt is, hoe meer mensen zullen
kijken. In deze kleding moet Oosterhuis het Songfestival wel winnen. Oosterhuis
heeft altijd al een mooi lichaam gehad en dat mag worden getoond op dit anders
zo saaie, eentonige Songfestival, waarvan de winnaar vooraf al bekend is. Het
loont eigenlijk niet eens meer de moeite om te kijken. De uitvoering is soms beter
dan het liedje. Het gaat immers niet meer om het liedje, maar om de aankleding.
Of, zo u wilt, de 'uitkleding'. Niet voor niets won vorig jaar Conchita Wurst het
songfestival. Het liedje was niet om aan te horen, maar Wurst (eigenlijke naam Tom Neuwirth) was een transseksueel.
Een man die zich had laten ombouwen tot vrouw. Dat was niet helemaal gelukt,
dus had deze vrouw een vagina, borsten en een vlasbaardje. Een vrouw met een
baard, dat was pas spectaculair. Het vreselijke liedje won het uiteindelijk van
de veel betere Nederlande inbreng Common Linnets, van Ilse de Lange (die er
veel beter uit ziet dat Conchita Wurst) en Waylon. Een jaar eerder won de
Deense Emmelie Charlotte-Victoria de
Forest letterlijk op haar blote voeten. Toen al veel besproken, want mocht al dat
bloot wel? Als kleine kinderen dat zien, houden ze er dan geen trauma aan over?
Toen al (2013) waren de blote voeten van de Deense winnares dus belangrijker
dan het onhoorbare liedje dat ze zong.
Het gaat dus om de uitstraling en daarin zal Oosterhuis
het met afstand winnen. Dus dan zal de eerstvolgende deelneemster De Forest,
Würst en Oosterhuis moeten overtreffen. Hierbij dus een kledingadvies voor de Nederlandse
zangeres die volgend jaar deelneemt aan het Songfestival: Een doorzichtige jurk
die reikt to een paar centimeter boven de grond, waar onder het naakte lichaam
goed is te zien. Een soort ochtendjas idee van zwart zijden stof, waaronder de
rondingen van borsten en de rest van het lichaam niets aan de verbeelding over
laten. De volle borstenpartij is goed te zien, net als de schaamlippen van de
vagina. Haar lichaam is voller, want ze is een veertiger vrouw met één of twee
kinderen. Dus ze is wat breder in de heupen en heeft iets vollere billen. Er is
bijna geen verschil meer met of ze helemaal naakt is, of deze doorzichtige
zijden stof draagt.
Hotel vol Verlangens is een erotische vertelling in dagboekvorm over het maken van keuzes. Het is vloeiend geschreven, stijlvol en met een eigentijdse blik op de maatschappij waarin we leven. Het is een treffend, helder en beeldend verhaal over een groep vrouwen, die graag dat ene stapje extra wil zetten, maar waarbij de durf ontbreekt. Onbewust hangen deze vrouwen zich op aan de enige man in het gezelschap. Niet omdat hij er goed uit ziet of veel geld heeft, maar vanwege zijn levensstijl.
'Hotel vol Verlangens' is een geregistreerde merk- en handelsnaam van HQ/e