zaterdag 10 november 2018

Erotisch verhaal: "Seks met een geest"


Als ik seks heb dan doe ik dat voor het raam met de gordijnen open. Om die reden heb ik het bed verplaatst van de slaapkamer naar de woonkamer. De gedachte alleen dat ik daar op mijn rug lig met een man tussen mijn gespreide benen maakt me helemaal gek. Het gaat zelfs zó ver dat ik geen idee heb waardoor ik klaarkom: de man die zijn best heeft gedaan, zijn imposante jongeheer die in mij bezig is geweest of het idee dat de kantoormedewerkers van het accountantsbureau in de kantoortoren tegenover mijn appartement de seks vanaf de eerste tot de laatste seconde hebben kunnen volgen.

Tijdens de seks glijd ik helemaal weg in mijn eigen wereldje. De man die op dat moment seks met mij heeft, heeft seks met een lichaam waar de geest uit is verdreven. De vrouw met wie hij seks heeft kreunt , hijgt en puft. Ze neemt elk standje aan die hij zich wenst. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Die geest – die overigens wel door het appartement blijft zweven - kijkt naar beneden, waar de drukke ochtendspits in de stad zijn weg probeert te vinden. De natte straten; mensen die zich een weg banen door de menigte. Sommigen beschermen zich op deze vroege ochtend tegen de regen. Verkeer stopt  voor het stoplicht waarna een mensenmassa het zebrapad trotseert. Mensen die op weg zijn naar hun werkplek.

Ik weet dat de medewerkers van de kantoortoren tegenover mijn appartement van achter hun bureaus als de eerste de beste voyeurs opgewonden zitten te gluren. Ik weet dat vergaderingen worden opgeschort en telefoontjes onderbroken. Ik weet dat alle medewerkers van het accountantsbureau verrekijkers en filmcamera’s hebben geïnstalleerd om mij te volgen. Ik weet dat ze klaar zitten met hun telefoontjes en tablets, en de filmpjes op het internet gooien. Maar het kan me allemaal niks schelen. Ik geniet van iedere seconde dat ik daar lig in de wetenschap dat deze loonslaven van het kapitalisme van achter hun bureaus naar mij kijken. De kleinburgerlijke slaven met hun saaie leventje mogen voor een hongerloontje aan rijkaards uitleggen hoe zij hun miljoenen kunnen wegsluizen naar belastingparadijzen. Ze weten zich geen houding te meten. Sommigen voelen zich gênant, sommigen genieten en anderen proberen heel stoer te doen.

Zesentwintig ‘full HD’ camera’s hangen er rond mijn bed. In de nachtelijke uurtjes monteer ik de beelden tot een flitsende film waar Hollywood jaloers op zal zijn. De kantoortorens zijn leeggelopen. De straten stil. De stad slaapt maar ik ben wakker. Slapen doe ik nog maar zelden. Tevreden staar ik naar de computer. Ik neem nog een slok van mijn glas witte wijn. In de verte schallen sirenes van ambulance, brandweer of politie door de nacht. Geluiden die horen bij de stad. Het filmpje verdwijnt in de krochten van het internet, waar mannen zich aftrekken op de beelden van mijn naakte lichaam. Mannen die ik niet ken. Mannen die mij niet kennen.

Het kan me allemaal niets meer schelen sinds ik een half jaar geleden de hoofdprijs in de loterij het gewonnen: vijftien miljoen euro. Ik ben nog geen veertig en ik hoef nooit meer te werken. Geen saaie vergaderingen meer. Ik ben nu zelf zo’n rijkaard. Geen negen tot vijf baan meer. Geen files onderweg van mijn huis naar kantoor. Het huis heb ik verkocht. Ik woon nu in dit appartement op drie hoog, tegenover het accountantskantoor waar ik elf jaar geleden mijn eerste uurtjes maakte.

De zon komt inmiddels weer op boven de stad. Een nieuwe dag is begonnen. Beneden op straat verschijnen de eerste loonslaven weer. Bij mij gaat de deurbel.

Werk ze, oud-collega’s!

donderdag 1 november 2018

Verslag NFN Volleybalweekend


Soms moet je iets nieuws proberen in je leven. Omdat je iets nieuws wil ontdekken of omdat je uit de sleur van alledag wil vertrekken. Even anders dan anders. Uit de dagelijkse sleur. Niet achter de karavaan aan. Naakt lopen is lekker. Naakt bivakkeren voelt bevrijdend en ook wel een beetje opwindend. Dus zou de deelname aan de NFN Volleybalweekeinde dus ook bevrijdend moeten voelen. NFN leden komen samen om een naturistencamping om een weekeinde samen naakt te sporten, is de opzet.

Het is een druk bezet weekeinde, want de parkeerplaats is al snel vol. Het is de bedoeling dat alleen teams meedoen. Individuele NFN leden kunnen meedoen met een door de organisatie samengesteld team. Maar veel deelnemers melden zich te elfder ure af.

Het spel is verdeeld in sets van twee keer tien minuten. Na een set moet er gewisseld worden van kant. Er zijn drie velden en er is niet voor alle deelnemers plaats, dus enkele teams hebben een korte pauze tussen twee spelen door. Er doen drie teams mee aan een spel: twee op het veld en één levert de scheidsrechter en de persoon die de score bijhoudt. Verder is het de bal over het net rossen en hopen dat hij aan de andere kant op de grond valt. Voor elke gewonnen set zijn er punten te verdelen.

De naam suggereert dat het een dag lang van negen uur ’s morgens tot een uurtje of vier ‘s middags naakt sporten is. Maar wie dat denkt komt bedrogen uit. Veruit de meeste spelers/-sters zijn gewoon gekleed.

Stereotiepen worden hier wel bevestigd. Waar je ook kijkt: op het naaktstrand, de vrije natuur of een gezamenlijke activiteit als deze: Naakt gaan is over het algemeen een aangelegenheid voor mannen. Het is gissen in het donker waarom vrouwen over het algemeen niet bloot gaan. Toch is dat wel vreemd. Op deze nudistencamping bevindt zich een groep mensen die het naakt zijn tot een soort heiligdom heeft verheven. In de loop van de dag gingen er wel een paar vrouwen uit de kleren. Maar niet tijdens het sporten. Wie voornamelijk naakt gaat is man en vooral de leeftijd van vijftig gepasseerd, heeft een welvaartsbuik(je) of zit over het algemeen onder de oorringen, tatoeages en/of piercings. Of dat storend of juist heel mooi is, is een kwestie van persoonlijke smaak

Heftige reacties
Naar aanleiding van bovenstaand verslag braken er heftige reacties los op sociale media. Een aantal mannen voelde zich aangesproken door de zin dat het vooral mannen van boven de vijftig waren die naakt gingen. Veel vrouwen vonden de tekst vrouwonvriendelijk. Aangeboden excuses werden door de boze NFN leden niet geaccepteerd, omdat deze excuses ‘te algemeen’ waren. Drie NFN leden bleven de schrijver ook privé achtervolgen met scheldkanonnades en dreigementen. De gedachte dat naturisten/nudisten vredelievende en sociale mensen waren is bij deze ontkracht.

Overigens viel het de schrijver in aanloop naar het NFN Volleybalweekeinde op dat er nergens op het internet een verslag was te vinden over wat er zich precies tijdens zo’n weekeinde afspeelt. Is dit een gesloten wereldje? Zouden er meerdere schrijvers zijn bedreigd?