‘Wanneer ik niet slaag voor mijn rechtenstudie, dan kan ik nog altijd pornoactrice worden’, zo meende Lucie Verrijken (geboren 1995, blanke huid, 1,59 meter, kort licht golvend zwart haar, bruine ogen, slank maar stevig gebouwd, cupmaat DD ronde borsten, geen tatoeages, geen piercings) nadat ze voor de zoveelste keer met Paul was klaargekomen. Seks voor de camera voelde niet alleen erg prettig, maar was ook nog eens opwindend. Zeker als je medespeler gewoon goed meedoet. Tientallen camera’s hadden vastgelegd hoe de kleine vrouw Lucie helemaal in zichzelf op ging en haar orgasme ontwikkelde. Hoe haar lichaam langzaam rood werd van de inspanningen en na verloop van tijd begon te transpireren. Die straaltjes vocht die langs haar lichaam naar beneden druppelden hadden eigenlijk wel wat, vond ze zelf. Maar ze lette ook op hem. Ze lette op zijn bewegingen maar vooral op zijn inspanningen. Toen ze zag dat ook bij hem de huid langzaam rood werd en ook hij hing transpireren van de inspanningen zag ze dat het goed was. Vanaf nu kwam ze één keer per maand of één keer per twee maanden bij hem langs om de seks op te nemen. Pas nadat ze was geslaagd voor haar studie rechten en een baan had gevonden konden de films openbaar worden gemaakt, zo sprak ze af. Met zo’n afspraak moet je maar vertrouwen dat je partner zich aan die afspraken houdt. Maar, zo beloofde ze, wanneer hij zich aan die afspraken houdt dan blijft ze seks met hem hebben. Geen andere kerel in haar leven. Alleen hij. En hij mocht doen en laten met haar lichaam wat hij wilde. Elk standje en zolang hij wilde. Zolang hij haar maar geen pijn deed. Het liefst had ze ook nog wat met SM gedaan. Hem vastbinden en dan bevredigen. Maar zoals ze niet wilde dat hij haar pijn deed, wilde ze ook niet dat ze hem pijn deed. Bovendien was hij niet van de SM.
Zij wel. Sinds dat boek ‘Vijftig Tinten Grijs’ (2012) was zij helemaal verkocht aan SM. Het leek haar heerlijk door een man te worden vastgebonden en dan door hem te worden verkracht. Verkracht wel met de intentie om elkaar op te winden, want echt verkracht worden ging haar ook wel een beetje ver. Ze ging op het internet op zoek naar een man die dat ook met haar zou willen doen maar kwam eigenlijk alleen maar uit bij vage types. Een vriendin van haar, Petra (geboren 1995, blanke huid, 1,65 meter, halflang licht golvend blond haar, blauwe ogen, slank maar stevig gebouwd, cupmaat DD ronde borsten, geen tatoeages, geen piercings), was op bezoek geweest bij een hobbyfotograaf voor een naaktpose. Ze wilde naakt voor de camera staan omdat dat haar enorm opwond. De man had haar niet alleen bevredigd met de lens van haar camera. Want eenmaal opgewonden hadden de twee intense seks. Seks terwijl een tiental camera’s meedraaiden en de seks haarfijn vastlegde. Ze kwam er eens per twee maanden op zaterdag en het beviel haar prima. Soms waren ze een hele dag met elkaar bezig. Van ’s morgens een uur of negen tot ver in de avond. Later kon ze het niet maken, want dan miste ze de laatste trein naar huis. Hij gaf haar echt het gevoel dat zij de baas was over de situatie. Hij deed wat zij wilde, al wilde hij niet aan verwondingen en pijn doen. Zij wilde dat eigenlijk wel, maar nam genoegen met de camera’s om hen heen die de seks gedetailleerd en minutieus vastlegde.
Lucie belde de man en maakte een afspraak. Dat was nog niet makkelijk want hij was zeer wantrouwend richting haar. Maar al na de eerste fotosessie vloog het tweetal elkaar in de armen en had urenlang seks. Seks in de fotostudio. Seks in de aangrenzende fotowinkel. Seks op het dak van het gebouw terwijl beneden op staat mensen aan het winkelen waren. Seks op bed, waar zij hem vroeg om haar vast te binden en haar daarna te verkrachten. De boeien had ze zelf al meegenomen. Hij aarzelde maar deed het toch. Ze had de seks van haar leven. Petra had gelijk. Dit was de ideale oplossing voor de onafhankelijke vrouw.
Na haar rechtenstudie trad ze eerst in dienst bij een advocatenkantoor om het vak van advocaat te leren maar dat werd al snel erg saai. Bovendien was het kantoor er niet zo blij mee dat ze in haar vrije tijd seks had voor een draaiende camera en in enkele van die films zichzelf ook nog eens liet vastketenen op een bed of aan een muur. Geheel volgens afspraak waren de films namelijk na haar rechtenstudie en na haar indiensttreding naar buiten gekomen en circuleerden rond op het internet. Lucie nam ontslag en trad in dienst bij het bedrijf van de hobbyfotograaf. Daar hadden ze minder moeite met haar privéleven, waarin ze op verschillende locaties regelmatig seks met hem had. Ze kwam er al snel achter waarom: Er waren meerdere vrouwen die het met hem deden en waarvan de seks werd opgenomen.
Het tweetal maakt sinds hun eerste ontmoeting circa 2 speelfilms per jaar. Dat wil zeggen dat ze en keer of tien seks hebben en daarvan monteren ze de mooiste momenten tot twee speelfilms. Speelfilms waarin het tweetal nauwelijks met elkaar praat maar waarin het wel intensief seks heeft met elkaar. Seks waarin de erotiek er vanaf spat en waarin echt wordt gepenetreerd en klaargekomen. In de speelfilms heet ze overigens geen Lucie, maar “Ivy”. De titels van de speelfilms beginnen dan ook steeds met de naam “Ivy”.
