“Angela Christ vraagt om de bal en ze krijgt hem dan ook”, schreeuwde de televisiecommentator enthousiast in de microfoon.”Wat een sublieme balaanname in de lucht en wat geweldig speelt ze die weer af! Wat een actie!”
De stemmen van haar medespeelsters hoorde ze niet. Niet alleen omdat een tot aan de nok toe gevuld stadion haar naam scandeerde. Angela krabbelde snel weer overeind en rende harder dan haar eigen benen haar konden dagen. Haar blik was gericht op de bal, die nu bij een medespeelster was. Ze ging er vanuit dat de vrouwen die hetzelfde clubtenue droegen als zij, haar medespeelsters waren. De trainer – Een Zwitserse vrouw van ergens begin vijftig - maakte wilde gebaren naar de teamgenotes dat ze de bal moesten afgeven aan Angela. Want alleen als Angela aan de bal was dan konden de tegenstandsters de bal maar moeilijk weer afpakken. In de kleedkamer had de trainer nog even de laatste aanwijzigen gegeven op een magneetbord. Vijfentwintig gespannen gezichten keken ernaar. Vierentwintig daarvan waren in het clubtenue gehesen: Alleen Angela was nog steeds bloot. Vierentwintig atletisch gebouwde meiden luisterden aandachtig naar het strijdplan va de trainer. Alleen Angela leek afwezig. Ze zei niets. Ze keek niemand aan maar staarde de leegte in.
“Dames, we kunnen deze tegenstander verslaan!”,riep de trainer tegen de speelsters. “We gaan vier-drie-drie spelen met een controlerende spits en dat is Angela Christ. Hernandez, Cruz, Petrovic en Juliano: Jullie hebben maar één opdracht en die is zorgen dat de bal het doel niet bereikt. Verder komen jullie niet op de helft van de tegenstander. Is dat helder?”
“Maar dan ontstaat er een man meer situatie op …”,luidde het protest.
“Is dat helder?!”
“Ja, trainer.”
Overal waar die witte stip zich bevond moest Angela zijn, zo was de gedachte van de trainer. Kappen, draaien. Kappen, draaien. Drie stappen zetten en weer enkele meters de lucht in om de bal van een tegenstandster afpakken. De bal in de lucht aannemen en richting het doel werken. Het ging allemaal volautomatisch; zonder nadenken. Zonder logica. Er was geen ander plan dan alle ballen afspelen op de centrale spits en dat was Angela.
De bijna honderdduizend toeschouwers en andere aanwezigen in het stadion keken er met open mond van verbazing naar. Soms was het ook gewoon doodstil als zij de bal aannam. Als Angela Christ – want zo heette ze – de bal aannam dan hield iedereen behalve haar eigen teamgenotes de adem in. Die omhalen. Het in de lucht afpakken van de bal. In staande houding vliegend laag over de grond. Schijnbeweging naar links en dan toch naar rechts bewegen. Het was een lust voor het oog om deze jonge vrouw te zien. Voor dit spel kwam je nar het stadion! Hiervoor telde je € 85 neer voor een wedstrijdkaartje. Het voetbalspel was door deze vrouw tot een kunst verheven zo behendig ontweek Angela tegenstandsters. Niemand opzettelijk aanraken. Gericht op de bal. Dat waren de regels van het voetbalspel. Weer een tegenstandster in de war. De volgende dan. Ook die raakte verward van Angela’s behendigheid. Soepel in de heupen en bal aan de voet proberen te houden.
“Deze speelster heeft een uithoudingsvermogen dat niet zou misstaan bij de mannen”,vertelde de commentator verder. “Hoe kan zij zó onverwoestbaar zijn?”
Angela hijgde. Haar half lange haren wapperden in de wind alsof ook zij moeite hadden de watervlugge voetbalkunsterares bij te houden. De zweetdruppeltjes rolden over haar gezicht maar ze gaf er niet aan toe. Doorgaan. Doorgaan! Het werd wazig voor haar ogen. Alsof alles wat ze voorheen nog kon zien plotseling was weggevallen en alleen het doel nog goed zichtbaar was. De afstand die ze nog moest overbruggen leek immens en de krachtinspanningen die daarvoor nodig waren leken op hun eind te lopen. Medespeelsters moesten niets anders doen dan speelsters van de tegenpartij de weg blokkeren. Die laatste meters op dit veld waren verworden tot een behendig spelletje overeind blijven. Zou ze het halen? Zou ze zich tussen één, twee, drie… hup… en nog een speelster kunnen wurmen om de bal tussen de palen te krijgen?
De keepster van de tegenpartij zag het gevaar al op zich af komen: Een atletisch gebouwde vrouw die eruit zag alsof ze voor niets en niemand bang was. Het was duidelijk dat de keepster geen idee had of ze haar doel moest uit komen om het doel kleiner te maken, of moest blijven staan om Angela tegen te gouden. De kapitale inschattingfout werd het eerste en zo kon Angela ook om het laatste obstakel heen en de bal in het net schoppen. Ze sprong, maakte zicht klein waardoor ze nog een paar centimeter hoger kwam en ze de bal naar de punt haar haar linker schoen kon brengen. Daarna trok ze haar linker been helemaal in om het vervolgens weer te strekken en de bal een enorme snelheid te geven. De bal vloog zo hard het net in dan het leek alsof de bal er doorheen wilde. Via een prachtig afstandsschot vanaf de zestien meter, recht in de rechter bovenhoek.
“Wauw!”,riep de tv-commentator. “Wat een juweel van een doelpunt, gemaakt door een juweel van een speelster. Wat een geweldige reclame voor het moderne vrouwenvoetbal. Moet je eens kijken: Het stadion zit helemaal vol. Iedereen in het stadion gaat helemaal uit zijn dak.”
Hoewel ze zelf totaal geen idee had van haar lichamelijke toestand renden haar teamgenotes op haar af om haar te feliciteren met haar doelpunt. Ondertussen werd haar naam van de tribunes geschreeuwd. Terwijl haar fenomenale doelpunt en de daaraan voorafgaande formidabele acties nog een keer op een groot scherm werden getoond, rolde er een spandoek van de bovenste tribune naar beneden met daarop een tekening van Jezus Christus. Alleen was het gezicht geen bebaarde man maar dat van Angela.
“Sommige supporters hebben zich verkleed als Jezus Christus”,lachte de voetbalcommentator. “Een verwijzing naar de achternaam van deze verlosser. Wat de verlosser is niet door. Het is alleen geen man maar een vrouw en ze heet Angela Christ. 22 jaar uit Alphen aan den Rijn in Nederland. Geboren in het nieuwe millennium en wat een belofte voor de toekomst. Wat een vrouw. Wat een fenomeen. Hoe zou ze dit toch allemaal doen? Welk krachtvoer krijgt deze vrouw waar het zelfs de mannen dezer dagen aan ontbreekt? Neem een voorbeeld aan dit werkpaard. Neem een voorbeeld aan deze prachtvrouw. Deze Vliegende Hollander onder de Spaanse sterrenhemel.”
Daar stond ze dan: Einde wedstrijd. Wedstrijd gewonnen. Hoofdprijs binnen. Op de achtergrond waren haar feestvierende teamgenotes hoorbaar. Ze zongen en schreeuwden het uit van plezier. Fotografen en camera’s maakten gewillig opnamen van speelsters die topless door de kleedkamer dansten, of evenzo naakt in het bubbelbad lagen met de prijs. Want als voetbalmannen een gewonnen prijs met ontbloot bovenlichaam mogen vieren, waarom zouden voetbalvrouwen dat dan niet mogen? Ook de trainer moest het daarbij ontgelden: Zij werd door een aantal uitzinnige speelsters uitgekleed en het bubbelbad ingetrokken. Angela stond een paar deuren verderop helemaal alleen in een immense doucheruimte waar makkelijk twintig vrouwen konden douchen. Alle twintig douches spoten water, maar slechts één daarvan werd gebruikt. Angela stond gericht naar de muur. Armen rustend langs haar lichaam. Het was alsof ze gebiologeerd naar de witte tegels keek. Alsof daar iets interessants op te zien was. Hoewel de wedstrijd alweer achter haar lag schoot de adrenaline nog altijd alle kanten op in haar lichaam. Als Angela haar polsen en benen bekeek dan zag ze dat haar aderen moeite hadden om het bloed te verwerken. Het voelde nog altijd alsof ze uit haar lichaam kon klappen. Alsof haar lichaam te klein was haar haarzelf. Ze begon te trillen en te beven. Haar vuisten balden. Als een heuse bodybuilder trok haar onderarm naar haar bovenarm waarbij de bovenarm dikker leek te worden. Angela was er klaar voor. Dit was haar moment. Ze kon het aan! Met de nog altijd gebalde vuist van haar rechter hand sloeg ze tegen de betegelde muur. Er volgde slag en een schreeuw.
Heel langzaam trok ze haar gebalde vuist terug. Alsof het haar zoveel moeite kostte dat de pijn die ze met deze beweging maakte, haast ondraaglijk was. Ze keek ernaar alsof ze deze vuist nog nooit eerder had gezien. De vuist draaide tot het niet verder kon. En daarna terug. En weer opnieuw. Ademhaling stokte. Het werd onregelmatiger. Even bleef ze nog staan kijken. Daarna draaide ze zich om en wandelde de doucheruimte uit. Op de plek waar ze eerder tegen de muur had geslagen was in het beton een scheur ontstaan van een centimeter of tien, vijftien lang en bijna een centimeter breed.
“Je bent verslaafd”,zei een vrouwenstem achter haar. “Je kunt niet meer zonder. Zo gauw je de behandeling hebt gehad ben je weg van de wereld. Alle geluiden weerkaatsen op je trommelvliezen en stuiteren terug naar waar ze vandaan kwamen.”
“Ik lijk wel aan de doping”, stamelde Angela.
“O, maar dat is het ook. Alleen zal niemand deze doping ooit ontdekken, simpelweg omdat dit nooit of te nimmer op welke lijst van verboden middelen komt te staan. Liefde is de ideale doping.”
De trainer kwam naast Angela staan. Nog altijd poedelnaakt. De Zwitserse was een lange, slanke vrouw met kort blond haar en prachtige volle borsten. Met een goedkeurende blik keken haar felgroene ogen naar de enorme scheur in de wand. Haar ogen gleden langs het bevende lichaam van Angela. Ze legde haar armen om Angela’s naakte lichaam heen en drukte het tegen zich aan. Langzaam zakten de twee vrouwen naar de grond. Terwijl de trainer haar armen om Angela heen sloeg leek het beven af te nemen. Ze streelde Angela en kuste haar in haar nek.
“Als mijn experiment slaagt,”,vervolgde ze. “dan gaan alle vierentwintig vrouwen voorafgaand aan iedere wedstrijd met een man naar bed. Zonder condoom. Zonder voorbehoedsmiddelen. Ik moet alleen nog vierentwintig mannen zien te vinden met het ideale sperma om deze vrouwen van dezelfde magische krachten te voorzien als jou.”
Hotel vol Verlangens is een erotische vertelling in dagboekvorm over het maken van keuzes. Het is vloeiend geschreven, stijlvol en met een eigentijdse blik op de maatschappij waarin we leven. Het is een treffend, helder en beeldend verhaal over een groep vrouwen, die graag dat ene stapje extra wil zetten, maar waarbij de durf ontbreekt. Onbewust hangen deze vrouwen zich op aan de enige man in het gezelschap. Niet omdat hij er goed uit ziet of veel geld heeft, maar vanwege zijn levensstijl.
'Hotel vol Verlangens' is een geregistreerde merk- en handelsnaam van HQ/e
Geen opmerkingen:
Een reactie posten