Ze kon bijna niet uit haar woorden komen toen ze vertelde wat er was overkomen. Er waren weinig gebeurtenissen die op haar indruk maakten, maar hierover liep ze witheet van woede aan. Veertig jaar had ze dag in, dag uit klaargestaan en nu kreeg ze dit over zich heen. Dit kon niet zonder gevolgen blijven.
We schrijven maart 2022, toen de coronacrisis in Nederland in alle hevigheid losbarstte. Het virus had al wild om zich heen geslagen. Daarom had de regering besloten alle horeca tot nader orde te sluiten om verdere verspreiding van het virus te voorkomen. Dat betekende ook dat reizen werd verboden en dat betekende dat haar werkgever het hotel dat zij runde tot nader orde zou sluiten. Al het personeel werd ontslagen. Ook zij.
Ze had bij haar werkgever bedongen dat ze twee weken de tijd zou krijgen voor het immense gebouw in de buurt van Den Haag zou sluiten, en de sleutel overhandigen aan de regiomanager. Feitelijk had ze maar een paar dagen nodig maar voor de resterende tijd had een plannetje bedacht. Ze wilde iets doen wat haar werkgever pijn zou doen. Iets wat ze veertien haar lang wilde, maar nooit kon doen omdat ze dan zou worden ontslagen. Maar ontslagen was ze nu al dus het kon. Nee, geen criminele activiteiten, maar iets lucratiefs. In die wens mocht ik alles met haar doen, zolang ik haar maar geen pijn deed. Ze wilde zelfs haar haren kort laten knippen omdat ik op vrouwen met een kort kapsel viel. Ze vroeg me niet eens of ik het een goed idee vond, maar of ik me aanstaande vrijdag bij de receptie van het hotel zou kunnen melden. Weigeren was geen optie.
Haar plan was om in alle vertrekken van het hotel seks te hebben. Overal in het gebouw: van het restaurant en de bar tot het zwembad, de liften en de sauna, van de keuken, vergaderruimtes en de minibioscoop tot het wijnkelder en van de simpelste hotelkamer tot de meest luxueuze suites met uitzicht op zee. In drie dagen tijd moesten alle vertrekken, alle ruimtes en alle hotelkamers worden bezocht. In de ruimte waar zou worden gevreeën moesten camera’s worden geïnstalleerd, waarna er seks kon worden bedreven. Echte seks, inclusief penetratie en klaarkomen. Na het klaarkomen hadden we heel even pauze om het lichaam weer op te laden. In die tijd konden we het hotel controleren op ongenode gasten, het lichaam reinigen of eventueel iets eten en drinken. Maar daarna moesten de camera’s alweer worden opgesteld in de volgende ruimte, waarna er weer seks kon worden bedreven.
Omdat maandagochtend de verhuizers voor de deur zouden staan was er geen tijd te verliezen. Dus de seks ging de dag en nacht door. Van vrijdagochtend tot maandagochtend joegen we er talloze geheugenkaartjes doorheen. Honderden condooms werden er verzameld die maandagochtend toen de opnames erop zaten. We waren moe, maar voldaan. Seks bedrijven in zo’n enorm complex, waar verder niemand aanwezig was zorgde voor de meeste opwinding. Tot onze eigen verbazing waren alle vertrekken van het immense gebouw aangedaan, inclusief de 340 hotelkamers. Ons erotische project was afgerond.
De filmpjes die we van de seks hadden gemaakt werden aan elkaar gemonteerd en verschenen in een serie van liefst 17 afleveringen van 1,5 uur per stuk op een erotische website, achter een betaalmuur. Commercieel zó interessant dat ze de coronatijd zonder financiële ondersteuning van de overheid kon doorkomen. Maar pijn deed dat haar inmiddels ex-werkgever allerminst. Sterker nog: Na de coronatijd werd ze gebeld met de vraag of ze terug wilde komen. Want er was dringend behoefte aan horecapersoneel nu de horeca weer open mocht.
Alleen had ze toen al een baan aangenomen als actrice in soft erotische speelfilms in Hollywood.
