Alles wat ik verder nog in dit adembenemende prairielandschap zag was de achterkant van een poedelnaakte vrouw langs de kant van de weg. Een slanke vrouw, met prachtige volle billen. Een vrouw van midden veertig, met halflang stijl zwart haar stond langs de kant van de weg alsof ze wachtte op een lift. Felle zonnestralen beschenen haar oogverblindend mooie lichaam. Haar schaduw was zo nog erotischer dan zij zelf. Een vrouw met rondingen zo vol en zo mooi dat mijn honger naar seks met haar maar niet wilde stillen. Ik wenste dat ze daar eeuwig bleef staan. Tegelijkertijd wilde ik haar vastpakken om iedere millimeter van haar lichaam te kussen. Het was een onweerstaanbaar mooie vrouw. Ik kwam superlatieven te kort om haar te omschrijven. Twaalf jaar waren we nu samen maar ik kon nog steeds geen woorden vinden om haar samen te vatten. Als ze zich naar me toe draaide en sensueel mijn kant op wandelde kon ik niets meer en niets minder doen dan genieten. Iedere dag nog genoot ik van de aanblik. Iedere dag nog dankte ik ieder opperwezen die er bestond dat ik met haar samen mocht zijn. Onbewust deed ik iedere een schietgebedje dat ik bevoorrecht was om haar te zien lopen. Wat een vrouw!
Ik zette mijn zonnebril af om de sierlijke bewegingen te bestuderen waarmee Susanne met zwoele pasjes zich voortbewoog. Haar hakschoenen en de zonnebril op haar hoofd waren alles wat ze droeg. Klik klak klik klak, klonk het in deze immense leegte. Platte buik en prachtige volle tieten. Niet te groot. Groot genoeg om te dansen bij iedere stap die ze zette. Haar geschoren vagina was helemaal klaar om mijn penis te verzwelgen. Waarom had ik toch het gevoel dat haar vagina mij uitdaagde? Alsof haar vagina me streng toesprak. Misschien lachte haar vagina mij wel uit.
Toen Susanne bij me stond vroeg ik haar of ze het zeker wist. Het was hier nogal droog, dor en saai. Zonder verder nadenken wees ze naar een steile helling. Een berg rood gekleurde rotsen zoals die er zoveel hier en daar verspreid in dit landschap lagen. Susanne vond dat de rotsen die ze aanwees de vorm van een schildpad hadden. Een andere stapel rotsen had de vorm van een jezuïetenkruis. Vol bewondering zei ze dat deze rotsen miljoenen jaren oud waren en door corrosie niet alleen rode kleur hadden aangenomen, maar ook nog een opmerkelijke vorm. Die van een vogel of een beer. Op zich had ze daar ook wel een punt. De rotsformaties in dit vijftig vierkante kilometer grote nationale park waren wereldberoemd vanwege hun opmerkelijke vormen. Op zich konden deskundigen makkelijk uitleggen hoe die rode kleur was ontstaan – corrosie –. Maar niemand kon verklaren hoe die opmerkelijke vormen waren ontstaan. Indianenstammen hadden deze grond daarom heilig verklaard. Opmerkelijk want veel Indianen konden in die tijd nog nooit een schildpad hebben gezien, laat staan dat ze wisten wie Jezus Christus was. Vooral die laatste kennis kwam pas eeuwen later, toen de Europeanen hier voet aan land zetten.
Was dit dan de plek waar het moest gebeuren? Zo ongeveer iedere plek waar we tijdens deze reis waren geweest had Susanne magisch gevonden en heilig verklaard. Ze gaf toe dat het strand aan de Baai van San Francisco een prachtig uitzicht had. De seks langs dat riviertje op die wijnboerderij was ook wel leuk. Maar op die plaatsen was haar lichaam ook niet aangeslagen. Nu was dat wel gebeurd. Hier vertelde haar lichaam dat wel. Ze meende dat de het gevoel had dat de wind haar wilde oppakken en meenemen naar een magische plek. Ze wist al precies waar die plek was: Daar, op die heuvel. Ik draaide me om en keek een stenen rotsheuvel op. De heuvel liep niet echt kaarsrecht omhoog dus was prima te belopen. Na een kleine honderd meter begon wel een steile helling die alleen ervaren klimmers zouden kunnen bedwingen. Dus dat werd ‘m niet. Maar een meter of vijftig naar rechts was een gat in de rots, dat eruit zag als een ring. Een soort boog. Een brug over water dat er niet lag. Bovenop die boog vermaakte een groepje vogels zich met elkaar van de rand af pesten. Terwijl ik de rots bestudeerde dook Susanne in de auto om er een mandje en een koffertje uit te halen. Ik keek haar aan en kon mijn ogen wederom niet van haar lichaam houden. Zoals ze er nu bij stond, zo voorover gebogen met haar benen gespreid… zo had ik haar direct willen nemen. Alsof ze mijn gedachten kon lezen waarschuwde ze me en commandeerde dat ik mijn kleding moest uittrekken. Ik twijfelde. Kon ze met die schoenen die helling wel op klimmen? Had dit project kans van slagen? Ze was immers midden veertig. Ik moest me maar geen zorgen maken. Ik moest me uitkleden. En wel nu. Ze wilde haar huwelijksreis niet door mij laten verpesten.
Poedelnaakt wandelden we dus de rotsheuvel op. Ik met een mandje in mijn handen; Susanne met een koffertje. Eenmaal boven zetten we de spullen op de grond en genoten van het uitzicht. We lieten de zon en de wind spelen met ons lichaam. Niet alleen was het uitzicht hier adembenemend mooi; tegen de lichtshow die Moeder Natuur ons gaf was geen andere voorstelling opgewassen. Ik sloeg mijn armen om haar lichaam en kuste haar in haar nek. Ze voelde zich op haar gemak. Omdat ik achter haar stond kon ik haar gezicht niet zien. Maar het was te merken toen ik haar hartslag voelde. Het was de manier waarop ze in mijn armen lag. Het was ze manier waarop ze mijn onderarmen en handen streelde. De manier waarop ze zweeg. De manier waarop ze met zichzelf liet spelen. Het was waarop ze zich helemaal aan mij overgaf. Ondertussen voelde ik mijn penis stijf worden. Ze draaide haar gezicht naar me toe en glimlachte.
Ze wist het zeker: Ze wilde hier genomen worden. Dit uitzicht. Deze indrukwekkende plek. De magie van de indianenstammen die hier eeuwenlang over de vlakten hebben gezworven, voordat blanke mensen hun leven wreed kwamen verstoren. Hier wilde Susanne de liefde bedrijven. De hele nacht als het moest. Hier wilde ze dat haar kindje werd verwekt, zodat het de magie van deze vlaktes levenslang met zich zou meedragen.
Uit het mandje werd vervolgens een kleed gepakt en over de vlakke ondergrond gespreid. Maarliefst vier filmcamera’s werden op hun statief geplaatst en geïnstalleerd. Daarna was het vrijen, vrijen en nog eens vrijen. Zoals Susanne wenste hadden we op deze rots, in deze vlakte intense seks. We vreeën en kusten elkaar. We speelden met elkaars lichaam dat het een lust voor het oog was. Geen standje bleef bespaard. Al behoorden het hondjesstandje en de missionarishouding tot onze favorieten. Nadat ik in haar was klaargekomen werd een pauze ingelast zodat mijn lichaam zich weer kon opladen. Ondertussen dronken we water of frisdrank, of aten een broodje. Ook gebruikten we de pauze om nieuwe geheugenkaartjes in de filmcamera’s te plaatsen als dat nodig was. De volle geheugenkaartjes werden gemarkeerd. Na het vervangen van de eerste set geheugenkaartjes passeerde de eerste vrachtwagens en een paar personenauto’s. Geen van deze voertuigen stopte om te zien waar de passagiers van die lichtblauwe cabriolet waren gebleven. Zelfs toen de zon onder ging vreeën Susanne en ik alsof dit de laatste dag van ons leven was. Alsof we elkaar hierna nooit meer zouden zien. Het geschal over de vlakte kwam niet van prairiehonden, maar van een orgasme ontwikkelende Susanne. Het vereiste energie, kracht en uithoudingsvermogen. Daarom hielden we elkaar tussen de bedrijven door aan de praat. Voorafgaand aan deze ‘road trip’ hadden we hierop geoefend. Met condoom want ze wilde per se tijdens deze reis worden bevrucht. Ze had de reis ook zo gepland dat ze vlak ná haar maandelijkse periode bevrucht werd. Volgens diverse medische sites vergrootte dat de kans op zwangerschap. Susanne geloofde dat het kindje speciale magische krachten mee zou krijgen als het op deze plaats zou worden verwekt. Dus moedigde ze me aan niet in slaap te sukkelen. Niet nu. Kom op , doorgaan! Volhouden!
De zon had plaatsgemaakt voor een heldere sterrenhemel maar Susanne en ik wisten van geen ophouden. We vreeën door tot de zon weer op kwam en pas toen vonden we het beiden wel genoeg geweest. Uit het zwarte koffertje kwamen twee gekoelde champagneglazen en een flesje overheerlijke eveneens goed gekoelde champagne. Susanne schonk de glazen vol terwijl ik naar haar rug en prachtige volle billen bleef staren. Ik kon het niet laten haar lichaam te kussen. Iets waar ze hoorbaar van genoot.
Susanne reikte me een glas champagne. Na een toost op de hopelijk goede afloop van ons samenzijn dronken we het gouden vocht op. Lepeltje aan lepeltje vielen we hevig vermoeid op het deken in elkaars armen. Nog één keer kwam ik in haar klaar voordat ik mijn ogen sloot, met mijn armen om haar middel geslagen. Het glas champagne viel uit mijn handen en rolde de rots af. Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ik glasgerinkel heb gehoord. Maar het zal wel.
Seks in de openlucht onder een intens blauwe hemel met alle soorten kleuren blauw je je kon voorstellen. Vrijen onder een heldere sterrenhemel zou verplichte therapie moeten zijn voor stelletjes met relatieproblemen. Vrijen op ongewone plekken als deze is spannender en daarom fijner dan op de slaapkamer. Deze ervaring zou eigenlijk op ieders wensenlijst moeten staan.
Hotel vol Verlangens is een erotische vertelling in dagboekvorm over het maken van keuzes. Het is vloeiend geschreven, stijlvol en met een eigentijdse blik op de maatschappij waarin we leven. Het is een treffend, helder en beeldend verhaal over een groep vrouwen, die graag dat ene stapje extra wil zetten, maar waarbij de durf ontbreekt. Onbewust hangen deze vrouwen zich op aan de enige man in het gezelschap. Niet omdat hij er goed uit ziet of veel geld heeft, maar vanwege zijn levensstijl.
'Hotel vol Verlangens' is een geregistreerde merk- en handelsnaam van HQ/e
