Nu ging het allemaal nog goed met haar. Nu had ze een goede baan, een goed inkomen en een dak boven haar hoofd. Ze had nauwelijks schulden, woonde in een huurhuis waarvan ze de huur iedere maand nog vrij probleemloos kon betalen en zij en haar zoontje hadden iedere dag eten. De 40-jarige Belgische Gènevieve Hummels (blanke huid, 1,68 meter, kort blond haar, blauwe ogen, slank gebouwd maar niet te dun, cupmaat DD borsten, geen tatoeages, geen piercings) was administratief medewerkster bij een levensmiddelengroothandel in een stadje vlakbij Antwerpen. Dat ging op zich goed; ze stond zelfs aan de vooravond van haar 12,5 jarig jubileum bij dit bedrijf.
Gènevieve zat poedelnaakt op de rand van de eettafel in haar woonkamer. Haar lange, slanke benen had ze om de middel van een stevig gebouwde kerel heen geslagen. Een man die ze kende en die ze toestemming had gegeven om haar tussen haar benen te penetreren. Het tweetal hijgde en pufte, zoals het dat de afgelopen tien, vijftien minuten had gedaan. Om elkaar op te warmen voor het orgasme had het tweetal elkaar al die tijd recht in de ogen aangekeken. Dit was het slotstuk voor het klaarkomen. Nog even een laatste stootje en hij kwam in haar klaar. Nog even bleef hij in haar, waarna hij zich langzaam terug trok en een stapje achteruit zette. Hij moest oppassen dat hij niet één van de vijf ‘full HD’ camera’s omver liep, die rondom de eettafel stonden om de zojuist geleverde seksuele prestatie minutieus en tot in de kleinste detail op te nemen.
Gènevieve wist als geen ander dat het gevaar op de loer lag. Ze zag collega’s en vrienden om de vreemdste redenen worden ontslagen. Voornamelijk de oudere werknemers vielen daarna in een groot, zwart gat. Ze waren vaak te oud voor de arbeidsmarkt en werden niet meer aangenomen, of moesten erg lang wachten op een nieuwe betrekking.
De man die haar zojuist had bevredigd deed dit bij meerdere vrouwen. Circa 5 vrouwen bevredigde hij. Ieder weekeinde weer een andere vrouw op een andere locatie. Dan weer in een hotel, dan in de vrije natuur of gewoon op het bed. Steeds weer met camera’s om zich heen. Camera’s die ieder waren geplaatst op een eigen statief, en die de seks haarfijn opnamen. De vrouw bepaalde de locatie en hoeveel filmpjes er die dagen werden opgenomen. Hij had één eis: Hij bedreef alleen maar slow seks.
De beelden van haar seksuele daden bewaakte Gènevieve met haar leven. De DVD’s werden achter slot en grendel stofvrij opgeborgen. Diverse vrouwen waren Gènevieve al voor gegaan. Ze hadden tientallen korte filmpjes opgenomen en bewaard. Toen het noodlot van werkloosheid toesloeg waren deze vrouwen soms al tien jaar of verder. De korte- en middellange filmpjes die soms tien jaar (of langer) geleden waren opgenomen, belandden na de daad op DVD, omdat na al die jaren de beeldkwaliteit van een DVD niet verloren ging, en de beelden nog goed leesbaar waren voor vrijwel iedere personal computer. De beelden werden vervolgens aan elkaar gemonteerd tot een film op speelfilmlengte (circa 90 minuten) en gedigitaliseerd, waarna ze achter een betaalmuur op diverse grote pornowebsites geplaatst. Wie de film wilde zien, moest daarvoor tussen de 4 en 6 US Dollar betalen. Een bedrag waarvan de maakster van het filmpje ongeveer 60% ontving. Bij meer dan honderd miljoen bezoekers per maand zou ruwweg de helft daarvan geld over hebben om te betalen voor films.
Plaatsing van haar seksfilm achter een betaalmuur waren haar garantie dat ze straks op latere leeftijd nog steeds een inkomen had, mocht ze worden ontslagen en geen inkomen meer hebben.
Deze seks was dus haar werkloosheidsverzekering.
