vrijdag 22 augustus 2014

Lesje marketing


Foto: Tumblr
Deze week gaat de Nederlandse erotische speelfilm De Overgave in première. Of, liever gezegd: niet in première, want er is geen bioscoop in Nederland te vinden die de film wil vertonen. Daarmee lijkt De Overgave hetzelfde lot te ondergaan als I Love Dries, waarvoor ook geen enkele bioscoopexploitant echt warm liep. De Overgave dreigt commercieel dus een flop te worden. Een ongeloofwaardig plot, slechte acteerprestaties en falende techniek liggen aan de ondergang van de film ten grondslag. De Overgave is gebaseerd op de roman De Overgave van Floor van Renee van Amstel. Het werd bij het uitkomen gepresenteerd als het Nederlandse antwoord op het destijds mateloos populaire Vijftig Tinten Grijs, in de hoop mee te liften op het immense succes van dat boek. 'Als je Vijftig Tinten Grijs leuk vindt, dan vindt je dit ook leuk!',zo meldde de uitgever enthousiast. De stations hingen vol met posters waarop deze opmerking stond. De inzakkende boekenmarkt had inmiddels een gat ontdekt en uitgevers waren daarop massaal ingesprongen: vrouwen van in dertig wier seksleven een beetje in de sleur was geraakt. Zij verslonden Vijftig Tinten Grijs. De hoofdpersoon in De Overgave gaat op zoek naar vrouwen die dat boek verslinden en vraagt zich af waarom ze dat vinden. Kun je het nog volgen? Precies, het is niet meer te volgen. Feit is niet meer te onderscheiden van fictie.

Je product in de markt zetten door het te vergelijken met een succesvollere evenknie is de doodsteek voor ieder product. Het is een zwaktebod omdat je eigenlijk geen argumenten hebt om unieke eigenschappen van je eigen product onder het voetlicht te brengen. Je moet uitblinken een originaliteit. In de plaats van een vergelijking trekken moet je juist laten zien wat je onderscheidt van Vijftig Tinten Grijs, zonder dat product bij de naam te noemen. Het enige Nederlandse antwoord op Vijftig Tinten Grijs is de Nederlandse vertaling van Vijftig Tinten Grijs en geen enkel ander boek.

Daarom heeft HQ/e er ook voor gekozen iedere vergelijking met andere erotische romans uit de weg te gaan. Hotel vol Verlangens is een op zichzelf staand erotisch verhaal dat niets te maken heeft met SM of manieren die je seksleven een beetje uit de sleur halen. HQ/e wil met het werk laten zien dat erotiek niet alleen maar te maken heeft met hardcore seks of SM. Het gaat om durfallen. Het gaat om die mensen die die extra stap durven zetten; buiten de gebaande paden durven gaan. Anders willen zijn dan de massa. De hoofdpersonages in Hotel vol Verlangens zijn halverwege de dertig. Ze hebben bijna de helft van hun leven erop zitten. Tijdens een vakantie op een zonnig toeristeneiland vragen ze zich af: wat te doen met de rest? Wil ik zo verder leven? Waarom is het allemaal zo gewoon geworden? Hoe heeft het zover kunnen komen? Kan het anders? Zo ja, hoe? Wie leidt me naar een ander bestaan? Waarom ben ik zo wanhopig?

Hotel vol Verlangens is een ode aan durfallen. Aan die mensen die buiten de gebaande paden durven lopen. Tegen de stroom in zwemmen blijkt moeilijker dan gedacht, maar alleen de aanhouder wint.


Hotel vol Verlangens is een erotische vertelling in dagboekvorm over het maken van keuzes. Het is vloeiend geschreven, stijlvol en met een eigentijdse blik op de maatschappij waarin we leven. Het is een treffend, helder en beeldend verhaal over een groep vrouwen, die graag dat ene stapje extra wil zetten, maar waarbij de durf ontbreekt. Onbewust hangen deze vrouwen zich op aan de enige man in het gezelschap. Niet omdat hij er goed uit ziet of veel geld heeft, maar vanwege zijn levensstijl.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten